Weer thuis...
Door: Eva
Blijf op de hoogte en volg Eva
01 April 2011 | Gambia, Kololi
En toen was ik weer thuis! Nou ja, al een paar dagen eigenlijk.
Ik had beloofd om nog even de laatste dagen te beschrijven, dus bij deze!
Dinsdagochtend gingen we voor de laatste keer naar school. Het leek ons wel een leuk grapje om Joyce buiten de poort te laten en dat ik dan tegen Naffie zou zeggen dat ze ziek was en niet kon komen. Zo gezegd, zo gedaan, alleen Naffie geloofde er jammer genoeg geen bal van!
Het begin van de ochtend ging eigenlijk heel goed. We lieten aan de eerste twee klassen de dvd zien (op de laptop) die we hadden gemaakt, maar toen we naar klas 4 wilden was de batterij helaas op. Toen zijn we maar gaan sneltreinvingerverven met de oudste twee klassen, net als wat we met de eerste twee klassen hadden gedaan. Alle handjes van de kinderen hangen nu aan de muur van de school. Ziet er wel leuk uit!
Na de pauze moesten bij Basidy's kantoor komen. Daar werden we bedankt voor de afgelopen tijd en kregen we een kado: een gebatikte Gambiaanse jurk met een ketting erbij. Echt superlief natuurlijk!
Nadat we met iedere klas nog even op de foto waren gegaan was het dan echt tijd om afscheid te nemen. Bij klas 3 en 4 ging dat nog aardig goed, maar bij klas 2 ging het mis. Ik moest echt heel hard huilen. Ik was niet de enige want ook Joyce en Jabou hadden het zwaar.
Klas 1 was voor mij het moeilijkst. Ik heb gewoon het meeste met deze klas! Naffie probeerde zich wel groot te houden, maar ook dat mislukte! Zelfs een aantal kinderen moest huilen, wat ik echt erg vond. Ze waren gewoon ontroostbaar!
De enige oplossing was de school uit te laten gaan, zodat iedereen naar huis moest. Anders was er nooit een einde aan het afscheid gekomen denk ik.
Ik heb de hele terugweg in de auto gehuild. Vond het echt zo verschrikkelijk!! De rest van de middag hebben we gewoon lekker niks gedaan, nog even relaxen!
Het afscheid in het hotel ging daarentegen en stuk gemakkelijker. Natuurlijk vond ik het nog wel moeilijk, maar niet zo moeilijk als op school! In de bus naar het vliegveld heb ik wel wat tranen gelaten, maar het viel me alles mee. Je hebt je er toch wel een beetje op ingesteld dat het afgelopen is.
De vliegreis ging erg snel, we waren eigenlijk zo weer in Nederland. Daar liepen we dan hoor, in onze jurken en slippertjes op Schiphol! Wel een beetje koud, maar helemaal in stijl!
Ik vind het wel weer vreemd om in Nederland te zijn. Natuurlijk vind ik het super om iedereen te zien, maar ik mis alles in Gambia ook echt vreselijk. Als het aan mij ligt ga ik zo weer terug naar dit heerlijke land! Maarja, dat zal helaas niet gaan.
Dan is nu toch echt het einde aangebroken van mijn Gambia-verhalen. Ik hoop dat ik nog een keer de kans krijg om een vervolg aan deze verhalen te kunnen maken. We zullen zien!
Wil iedereen nog even bedanken voor de leuke berichtjes die ik heb gekregen! En natuurlijk Joyce voor de geweldige tijd die we samen hebben gehad (ondanks dat je de dekens 's nachts van me aftrok haha). Ik heb er echt onwijs van genoten!!
Ook wil ik Nel nog even bedanken voor het lastigvallen van de school...
En als laatste m'n ouders, Cees en Alina en Linda voor jullie bezoek! Het was echt supergezellig!!
Liefs,
Eva
Ik had beloofd om nog even de laatste dagen te beschrijven, dus bij deze!
Dinsdagochtend gingen we voor de laatste keer naar school. Het leek ons wel een leuk grapje om Joyce buiten de poort te laten en dat ik dan tegen Naffie zou zeggen dat ze ziek was en niet kon komen. Zo gezegd, zo gedaan, alleen Naffie geloofde er jammer genoeg geen bal van!
Het begin van de ochtend ging eigenlijk heel goed. We lieten aan de eerste twee klassen de dvd zien (op de laptop) die we hadden gemaakt, maar toen we naar klas 4 wilden was de batterij helaas op. Toen zijn we maar gaan sneltreinvingerverven met de oudste twee klassen, net als wat we met de eerste twee klassen hadden gedaan. Alle handjes van de kinderen hangen nu aan de muur van de school. Ziet er wel leuk uit!
Na de pauze moesten bij Basidy's kantoor komen. Daar werden we bedankt voor de afgelopen tijd en kregen we een kado: een gebatikte Gambiaanse jurk met een ketting erbij. Echt superlief natuurlijk!
Nadat we met iedere klas nog even op de foto waren gegaan was het dan echt tijd om afscheid te nemen. Bij klas 3 en 4 ging dat nog aardig goed, maar bij klas 2 ging het mis. Ik moest echt heel hard huilen. Ik was niet de enige want ook Joyce en Jabou hadden het zwaar.
Klas 1 was voor mij het moeilijkst. Ik heb gewoon het meeste met deze klas! Naffie probeerde zich wel groot te houden, maar ook dat mislukte! Zelfs een aantal kinderen moest huilen, wat ik echt erg vond. Ze waren gewoon ontroostbaar!
De enige oplossing was de school uit te laten gaan, zodat iedereen naar huis moest. Anders was er nooit een einde aan het afscheid gekomen denk ik.
Ik heb de hele terugweg in de auto gehuild. Vond het echt zo verschrikkelijk!! De rest van de middag hebben we gewoon lekker niks gedaan, nog even relaxen!
Het afscheid in het hotel ging daarentegen en stuk gemakkelijker. Natuurlijk vond ik het nog wel moeilijk, maar niet zo moeilijk als op school! In de bus naar het vliegveld heb ik wel wat tranen gelaten, maar het viel me alles mee. Je hebt je er toch wel een beetje op ingesteld dat het afgelopen is.
De vliegreis ging erg snel, we waren eigenlijk zo weer in Nederland. Daar liepen we dan hoor, in onze jurken en slippertjes op Schiphol! Wel een beetje koud, maar helemaal in stijl!
Ik vind het wel weer vreemd om in Nederland te zijn. Natuurlijk vind ik het super om iedereen te zien, maar ik mis alles in Gambia ook echt vreselijk. Als het aan mij ligt ga ik zo weer terug naar dit heerlijke land! Maarja, dat zal helaas niet gaan.
Dan is nu toch echt het einde aangebroken van mijn Gambia-verhalen. Ik hoop dat ik nog een keer de kans krijg om een vervolg aan deze verhalen te kunnen maken. We zullen zien!
Wil iedereen nog even bedanken voor de leuke berichtjes die ik heb gekregen! En natuurlijk Joyce voor de geweldige tijd die we samen hebben gehad (ondanks dat je de dekens 's nachts van me aftrok haha). Ik heb er echt onwijs van genoten!!
Ook wil ik Nel nog even bedanken voor het lastigvallen van de school...
En als laatste m'n ouders, Cees en Alina en Linda voor jullie bezoek! Het was echt supergezellig!!
Liefs,
Eva
-
01 April 2011 - 20:43
Joyce:
Hou op Eef, anders begin ik weer te janken! Jij natuurlijk ook bedankt! Ik trok die tekens steeds van je af zodat ik die over mijn hoofd kon trekken waardoor ik jou niet meer in je slaap hoorde schreeuwen haha. 'Dammnn, er staat iemand in de keuken!'. Wat hebben we onwijs gelachen hé!
Thanks Fatou Baldeh! -
02 April 2011 - 12:29
Nel Bus:
Bij het lezen van jullie verhalen zit ik gewoon te janken achter mijn laptop.
Stom he dat rot landje Gambia!!!!
We moeten nog een afspraak maken hoor, voor dat Boto weg is.
Groetjes van Nel.
-
02 April 2011 - 16:18
Pietula:
Ik zit ook te huilen....................................... -
02 April 2011 - 16:19
Margo:
Zit niet te huilen maar vind het wel een heel mooi verhaal .....Moet nu Tuul troosten ;-) -
04 April 2011 - 09:33
Alina:
Lieve eva jij natuurlijk ook erg bedankt voor jullie gezelligheid in gambia.
Dikke kus Cees en Alina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
